Szlakiem Przez Świat

Zacznijmy więc od historii obiektu. Otóż w latach 1938-45 w miejscu dzisiejszej hali powstało lotnisko wojskowe niemieckich sił powietrznych. Pod koniec II wojny światowej, lotnisko to służyło jako miejsce przygotowywania operacji powietrzno-lądowych, oraz jako zapasowe lotnisko dla samolotów myśliwskich. W roku 1945 armia radziecka przejęła władzę nad tym terenem. Szybko powstało tam jedno z pierwszych i zarazem największych lotnisk wojskowych NRD.

Tak było do roku 1992, kiedy to teren przeszedł pod zarząd Kraju Związkowego Brandenburgii. Wtedy to przystąpiono do oczyszczania podłoża z amunicji i zanieczyszczeń. 6 lat po tym, teren wykupiła firma CargolifterAG. Chciała ona stworzyć na tym miejscu bazę sterowców. Zbudowano halę, oraz sprowadzono z USA prototyp sterowca CargoLifter CL75 AirCrane. Niestety w lipcu roku 2002 niepoprawnie zabezpieczony sterowiec został zniszczony, co doprowadziło do upadku firmy kilka lat później.
W roku 2003 teren wraz z halą został zakupiony za 17,5mln euro przez malezyjskie konsorcjum Tanjong PLC/Colin Au, które stworzyło tam park wodny Tropical Islands. Jako, że hala została pierwotnie wybudowana dla sterowców, nie posiada ona żadnych podpór wewnątrz. Posiada 60 000m² przestrzeni użytkowej, zaś wymiary obiektu to 360 metrów długości, 210 szerokości i 107 wysokości. Do budowy obiektu wykorzystano 14 000 ton stali. Wewnątrz mieści się 5 000 000 metrów sześciennych powietrza, którego temperatura utrzymywana jest na poziome 26 stopni Celsjusza.
Hala posiada dosyć ciekawą, aczkolwiek niewykorzystywaną funkcję. Jako, że sterowce musiały się jakoś wydostać z hangaru, posiada on 6 przesuwalnych segmentów. Ważą one 600 ton i otwierają się w ciągu 20 minut. Niestety nie będzie nam raczej dane zobaczyć tego, gdyż ta funkcjonalność nie jest obecnie wykorzystywana.
Co z wejściem na teren obiektu? Otóż wykupuje się bilet jednorazowy, który pozwala nam na przebywanie na terenie obiektu przez dowolną ilość czasu. Trzeba mieć jednak na uwadze, że o godzinie 3 w nocy pobierana jest opłata nocna. Nocleg w namiocie kosztuje 24,5 euro, zaś wynajęcie bungalowu to koszt 49 euro. Ośrodek działa oczywiście 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu i 365 dni w roku.
Na ciekawskich czekają atrakcje takie jak 20-metrowy wjazd windą i podziwianie widoków, oraz lot balonem nad Lasem Tropikalnym, na wysokości około 55 metrów. Park posiada stronę internetową w języku polskim, dostępną w źródłach artykułu.

Duża część z takich miast widm była wcześniej miejscem wydobywania surowców. W Stanach podczas tak zwanej gorączki złota zakładano nowe miasta, które dziś często stoją opuszczone. Jednym z najbardziej znanych miast tego typu jest Bodie w Kalifornii opuszczone w 1942. Dziś jest już tylko atrakcją turystyczną.

Podobnie rzecz miała się w Japonii. Z tym, że tam opuszczona jest cała wyspa. Nie wydobywana tam tez złota, tylko węgiel. Wyspa Hashima, bo tak się ona nazywa ostatnio zyskała na popularności, bowiem kręcono tam sceny z filmu Skyfall z Jamesem Bondem. Co ciekawe jeszcze kilkadziesiąt lat temu było to najgęściej zaludnione miejsce na ziemi (83,500 osób/km2)!

Na pewno każdy z was słyszał o Czarnobylu. Od 1986 Czarnobyl, dużo większy Prypeć, w którym mieszkało około 50 000 osób i okolicą są prawie opuszczone. Prawie, bo mieszkają tam naukowcy badający promieniowanie po wybuchu elektrowni. Być może niedługo powrócą tam ludzie, bo w 2001 roku stwierdzono już tylko niewielkie promieniowanie, porównywalne z tym, które można spotkać na przykład w Warszawie.

Ciekawym przykładem miasta widma jest też francuski Oradour-sur-Glane. W 1944 Niemcy wymordowali jego mieszkańców. Ruiny budynków zostały pozostawione w niezmienionym stanie, by upamiętnić te tragiczne wydarzenia.

Takich miejsc na świecie jest mnóstwo: górnicze miasto Pyramiden w Norwegii, Kolmanskop w Namibii, gdzie była kopalnia złota, Mołoga w Rosji, która została zalana przy budowie hydroelektrowni i mniej więcej raz na dwa lata wynurza się z wody, czy Centralia, gdzie od 50 lat nieprzerwanie trwają pożary podziemnych kopalni węgla. I wiele, wiele innych...

W Polsce również istnieje kilka takich miejsc. Jest u nas sporo opuszczonych wsi, ale największe opuszczone miasta to bez wątpienia Kłomino niedaleko Bornego Sulinowa, i Pstrąże niedaleko Szprotawy. Oba te miasta zostały przejęte przez Armię Czerwoną i przerobione na bazy wojskowe. Po opuszczeniu ich w latach 90. przez żołnierzy radzieckich stoją puste do dziś.